ทำไมหัวใจไม่กว้างอย่างท้องฟ้า จะได้ไม่แคร์กับการจากลาที่เธอไม่เคยมองเห็น ทำไมไม่เป็นเช่นหินผาที่แกร่งกล้าชาเย็น จะได้เจ็บไม่เป็น ไม่รู้สึกกับสิ่งใด ทำไมถึงเป็นหัวใจเล็ก ๆ ที่อ่อนไหว คอยซุกซ่อนคนของใจเอาไว้อยู่ตรงนี้ ทำไมยังเก็บความรักทั้งรู้ว่าค่ามันไม่มี ทั้งที่รู้ดีว่าการจากไปของเธอยากที่จะหวนมา ก็เพราะหัวใจมันบอกให้รอ รอจนท้อ รอจนเหนื่อย รอจนล้า เหตุผลเดียวที่ยังเชื่อมั่น ยังศรัทธา และรอคอยตลอดมา คือ รักเธอ