( อิทรวิเชียรฉันท์ 11 ) @ ฟ้ายามทิวาวาร สุริย์ฉานกำแหงแสง เดือนเพ็ญสิสำแดง รติกาลณนานมา @ ห้องมิดสนิทมืด ก็สว่างชวลาห์ ใจพร่างสว่างพร่า สิก็ด้วยหทัยสนอง @ หากแม้มิชี้ชัด ปฏิพัทธ์ฤดีปอง ใจคอยละห้อยหมอง ทวิโยกกำโศกแสน @ หากแม้ผิว่ารัก ดนุภักดิหนักแน่น วานเอ่ยเฉลยแล่น พจนาสิว่ารัก @ หากแม้มิมีใจ ก็จะได้กระจ่างจักษ์ แต่คงจะสุดหัก ฤดิคิดอนิจจา @ โอ้ว่ากระไรรัก มิสมัครก็มักมา ทำให้ฤทัยข้า ระอุร้อนมิผ่อนคลาย @ สอนให้คะนึงครวญ อุระหวนบ่ห่อนหาย ห
3105
1
0
หน้าส่วนตัว
