๏ สายตาเฝ้าจับมองส้นรองเท้า มือคอยเนาแต่งเก็บเย็บถ้วนถี่ เพราะชราจึงล้าด้วยท่าที แต่ยังมีรอยยิ้มที่อิ่มใจ ๏ บนฟุตบาทเช้าเย็นมองเห็นอยู่ นั่งคุดคู้ทุกวันไม่หวั่นไหว ฝ่าเปลวแดดกรำฝนทนทำไป ไม่ท้อใจเพียงหวังประทังตน ๏ ขอแค่ได้เงินมาพอยาไส้ และกินได้นอนหลับไม่สับสน ถึงชีวิตลำบากเพราะยากจน ไม่เคยบ่นหรือรอขอใครกิน ๏ อยู่ลำพังคนเดียวไม่เกี่ยวข้อง ใครจะมองไร้เงาเฝ้าหยามหมิ่น แค่คนซ่อมรองเท้