plaing_piu
คงปลายฝนคนในใจมิเห็น
ฟ้ามิเป็นใจแปลบแวบอกพรั่น
หวาดสายน้ำพัดใจคนไกลกัน
ความใฝ่ฝันผันแปรกระแสน้ำ
เคยสงัดลมพัดอ่อนนิ่งค่อนดึก
จิตลุ่มลึกศึกษาสรรพส่ำ
นัยเสน่ห์เล่ห์ร้อยงามถ้อยจำ
ทุกคืนค่ำดำเนินเพลินฤดี
รื่นคารมสมเล่ห์รักเห่กล่อม
ใครมิยอมหอมแก้มแถมเบี่ยงหนี
อ้างอายดาวฉาวเดือนเตือนนที
สุขฉะนี้ชีวิตผิดกระไร
จันทร์มินวลกระจ่างใจร้างจาก
ปลายฝนพรากใจคนมิทนได้
ความแตกต่างระหว่างเรายากเข้าใจ
อยู่มืดมัวหัวใจทำไมกัน
กี่ปลายฝนต้นหนาวคนร้าวเจ็บ
รอยแผลเย็บสนิทยังคิดหวั่น
ใครหวนคำนึงทุกสิ่งผูกพัน
คนไกลกลั้นน้ำตา.....ไม่กล้าคิด
ต้นหนาวหม่นคนหนาวเรื่องราวขม
เพียง
1394
6
0
หน้าส่วนตัว
