ยังแคร์ .+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. และ แพรวา
วางหัวใจเอาไว้บนใบไม้แห้ง ไม่มีแล้วเรี่ยวแรง แม้จะปลิวหาย เงียบนิ่งในน้ำตา อย่างเปล่าดาย เจ็บปวดง่ายๆแค่เพียงหายใจก็อ่อนแอ ฝุ่นดินทรายปลิวกลบ ให้จมเจ็บ ใต้ตะวันยังหนาวเหน็บ เก็บรัก..แพ้ ร้าวรานกับความท้อ น้ำตาตัดพ้อว่าถูกรังแก อารมณ์เศร้ายังอ่อนแอ ขยี้เป็นรอยแผล แพ้....ตัวเอง