ไร้อันดับ
สมัยก่อนพุทธกาลไม่นานมาก
เรื่องเกิดจากหญิงหนึ่งคิดถึงบ้าน
หลังคลอดลูกคนแรกแทบแหลกราน
สั่นสะท้านทั้งกายแทบตายลง
เมื่อลูกคลอดออกมาสายตาแม่
เสียงอุแว้ของเจ้าแม่เฝ้าหลง
จากก้อนเนื้อในครรภ์ที่บรรจง
ห่วงพะวงถึงเจ้าทุกเช้าเย็น
ใจเธอหวนครวญคะนึงคิดถึงแม่
รักเที่ยงแท้ยิ่งใหญ่เธอได้เห็น
ที่จากบ้านต้องทำเพราะจำเป็น
ใช่อยากเร้นหลีกหลบไม่พบกัน
มีครอบครัวทำงานสร้างบ้านใหม่
วันนี้ได้ลูกน้อยที่คอยฝัน
เฝ้าคิดถึงแม่พ่อที่รอวัน
ให้เธอนั้นกลับไปในสายตา
เธออำลาสามีถิ่นที่อยู่
ตอนเช้าตรูเดินทางไปกลางป่า
อุ้มลูกน้อยกลอยใจผ่านไพรพนา
จวบจนมาถึงฝั่งพักนั่งนอน
สายน้ำเย็นดับร้อนในตอนบ่าย
2316
15
0
หน้าส่วนตัว
