บพิตร
ณ คืนวันอันไร้สุนทรีย์
บทกวีอ่อนหวานมิซ่านจิต
ฟังเพลงรักหนักเหลือเพื่อชีวิต
ดั่งฟ้าปิดคืนเพ็ญไม่เห็นนวล
เสียงนกน้อยขับขานไม่หวานหู
ดังเสียงกู่โอดโอยร้องโหยหวน
เสียงออดอ้อนได้ฟังดั่งคร่ำครวญ
เสียงเชิญชวนเหมือนขับไล่ไร้ไมตรี
บุปผาล้อลมไกวคล้ายเย้ยหยัน
ร่วมใจกันพร้อมหน้ามาเสียดสี
มวลภู่ผึ้งเวียนวนบนมาลี
กางปีกชี้เยาะเย้ยเอ่ยประณาม
สายลมเย็นพัดอ่อนใจร้อนรุ่ม
เมฆเกาะกลุ่มม้วนดำดั่งคำถาม
น้ำตกพลิ้วขาวใสไม่งดงาม
เสียงโครมครามไหลบ่าน่ารำคาญ
ดอกกุหลาบในแจกันนั้นน่าเบื่อ
ช้ำระเรื่อดอกใบไม่อ่อนหวาน
ส่งกลิ่นฉุนขมขื่นไม่ชื่นบาน
ทั้งกิ่งก้านแข็งขืนเหมือนยืนตาย
บทกวีบทเก่าเจ้าเค
1251
4
0
หน้าส่วนตัว
