วันวานหายไปคล้ายความฝัน เพียงนั้นไร้ค่าหาความหมาย แค่รอยชุ่มชื่นบนผืนทราย สลายตามลมระลอกเลือน แว่วยินเสียงนั้นเมื่อวันรัก ช้ำนักคิดหวนครวญเสมือน คลับคล้ายเหยียบย่ำคอยย้ำเตือน ผ่านเดือนเปลี่ยนปีฤาหนีไกล โดดเดี่ยวรับรู้เพียงผู้พ่าย แหนงหน่ายตระหนักด้วยผลักไส ถามตนเช้าค่ำว่าทำไม หวนไห้ฉุดรั้งหรือหวังคืน ..
1326
12
0
หน้าส่วนตัว
