เอื้องอังกูร
ลืมแล้วถิ่นบ้านนาป่าพงไพร
หลงแสงสีศิวิไลในบางกอก
ลืมมันสิ้นไร่นาที่บ้านนอก
เจ้าทิ้งคอกวัวควายไปหลายปี
ทิ้งแม่แก่แย่แล้วแถวท้องทุ่ง
มุ่งสู่กรุงจรุงกลิ่นถิ่นแสงสี
หลงบางกอกร่าเริงใจไม่ใยดี
หลายขวบปีที่ไร้เงาแม่เศร้าใจ
จากพื้นดินสู่ดาวสกาวฟ้า
เธอมุ่งหน้าสู่แสงสีที่สดใส
ลืมบ้านป่าลื้มสิ้นแล้วหรือไร
ไม่ห่วงใยแม่เฝ้าคอยบนดอยภู
ได้นุ่งผ้าห่มแพรเจ้าแน่นัก
ลืมความรักไม่สลดน่าอดสู
ลืมอ้อมอกของแม่เคยเลี้ยงดู
ลืมแล้วบ้านเคยอยู่อู่เคยเนา
ได้ยินเสียงเรียกขานกลับบ้านเถิด
อย่าเตลิดแม่เฝ้าคอยอย่างหงอยเหงา
หรือจะรอ แม่สิ้นใจ ไปก่อนเรา
สะใจเจ้า..แน่แล้ว..แก้วลืมดง
หน้าส่วนตัว
1886
3
0
