ลมแปรแขมร์เลอ
คำจำนรรจ์หวั่นลมผสมเล่ห์
เหมือนไกลเปลเห่กล่อมให้ยอมขวัญ
กลุ้มยิ่งนักดำหริมิรู้ทัน
คลาดจากนั้น..เศร้ารุม..กลุ้มทรวงใน
เพียงหลงคำพร่ำเพ้อละเมอคว้า
ดวงดาราเรียงรายคล้ายผ่องใส
แสงเต็มเครือคราวนั้นหวั่นหรือไร
ทูนหัวใจถวายแด่แม่จอมนาง
ฤทธิ์ศรัทธาพาเพ้อละเมอหวล
เร้ารัญจวนให้หลงผิดจิตอ้างว้าง
หวลได้คิดอีกครา...หาอำพราง
มิพบนางจอมใจ..ให้โศกศัลย์
ดั่งเกสรว่อนลม..ระทมนัก
ไร้เขตรักหยัดยืนสะอื้นหัน
ถ่อสังขารอันร่วงโรยโหยจำนรรจ์
ข้ามคืนวัน...อยู่หยุด..สุดเดียวดาย
....แบบว่า...ชีวิตมันเศร้า
ฟังเพลง..คำหวาน..http://www.youtube.com/watch?v=m55N-IPrUNk&feature=related
1101
3
0
หน้าส่วนตัว
