ขลุ่ยผิวพลิ้วเสียงใส เหมือนเสียงใครร่ำเรียงหา เสียงนางครวญครางลา หัวใจข้าแสนร้าวราน เคยร่วมทุกข์สุขครอง ร่วมปรองดองในวัยหวาน ความรักไม่ยืนนาน มิทนทานย่อมสิ้นใย สรรพสิ่งในโลกหล้า อาจเก่งกล้ามีที่ไหน พังภินท์สิ้นสูญได้ รักทั้งใจยังโรยรา ความหวังเพียงมีเรา เนิ่นนานเข้าเริ่มอ่อนล้า พ่ายแพ้แก่เวลา เหมือนดั่งว่าเราฝันไป มั่นคงเป็นได้ยาก เพราะลมปากต่างจากใจ สัญญาเคยพูดไว้ ล่วงเลยไปกลับลืมเลือน ฝังจมกับอดีต ดุจคมมีดมากรีดเฉือน ความช้ำเฝ้าย้ำเตือน รักคงเลือนเมื่อสิ้นลม
1165
3
0
หน้าส่วนตัว
