๏ เพียงจันทร์งามยามเพ็ญเด่นดวงฉาย ทิวากรายพลันล่วงพ้นห้วงหาว ยามคืนแรมไร้ร่างเคียงข้างดาว ดูปวดร้าวอยู่ลึกลึกเมื่อนึกทวน ใช่ตะวันมั่นคงซื่อตรงหล้า ลับขอบฟ้าคราวันก็ผันหวน ไร้ห้วงแรมร้างลามาเรรวน ทุกเสี้ยวส่วนมิมีดับผิดกับจันทร์ ห้วงแรมคืนวาดหวังยังคราเพ็ญ อวดดวงเด่นงามเลิศแสงเฉิดฉัน ทอแสงล้อรอนวลชวนจำนรรค์ ก่อนตะวันจะรุกไล่ให้เลือนรอย คงแค่เพียงดวงจันทร์ฝันคู่หล้า แรมเวลาซ่อนร่างอย่างเหงาหงอย นับคืนวันผันผ่านการรอคอย แม้นหนึ่งน้อยส่องอาบดินก็ยินดี๚ะ๛