ดอกไม้ที่ปลายฟ้า เจ้าบานอ้าไว้รอใคร ทางยาวที่ทอดไป ระยะกาลนั้นบังคับ วันวัยที่เปี่ยมหวัง อาจพลาดพลั้งถึงแตกดับ เรือนร่างล้มพังพับ ทับเส้นทางระหว่างนั้น เล่ห์ใดเล่าให้หลง ให้เวียนวงเส้นทางฝัน ดั่งเดือนตะวันอัน กระจ่างใสไร้มลทิน ความหวังในจุดหมาย ยังพร่างพรายไม่รู้สิ้น ประทับในห้วงจิน- ตนาการอันแวววาว ดอกไม้ที่ปลายฟ้า บานเริงร่าล้อลมหนาว ทุ่งเดือนทะเลดาว วะวับแสงแฝงแววทิพย์ หากว่าไม่ใช่มายา ซึ่งหลอกตาให้หมายหยิบ จ
705
2
0
หน้าส่วนตัว
