บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อยากจะเขียนกลอนรักกระอักกระอ่วม
ไร้คนร่วมเรียงรักสมัคสมาน
อยากจะเขียนปรัชญาทิ้งมานาน
เดี๋ยวจะพาลผิดเพี้ยนที่เรียนมา
ขอเขียนกลอนตามใจไม่นานนัก
มีเพื่อนรักก่อนเก่าคราวศึกษา
กะจะแวะทักทายได้พูดจา
ตามประสาสหายในวันวาน
นานนานทีที่ว่างวางหน้าที่
ในฤดีคิดถึงจึงแวะผ่าน
ตัดสินใจเยี่ยมเพื่อนถึงเรือนชาน
ยื่นคำหวานต้อนรับประทับใจ
เพื่อนมาก็พอดีวันนี้นะ
มีธุระสำคัญหันขวักไขว่
มิรู้ฉันหันหน้าพึ่งพาใคร
สักพันพอมีไหมเดี๋ยวใช้คืน...?!?
จะทำไงดีเล่าเราก็ลืม
เพื่อนเคยยืมครั้งเก่าเรายังฝืน
ต้อนรับด้วยคาวหวานมิทันกลืน
เพื่อนกลับยื่นคำมาจะทำไง
ยืมสักพันบาทไทยพอให้นะ
แต่ธุระเพื่อนฉันพั