เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
สัตว์ทั้งหลาย ล้วนมีจิต และวิญญา
มีมังสา ความรู้สึก ที่อ่อนไหว
มีหัวคิด มีหัวจิต มีหัวใจ
มีอะไร คล้ายมนุษย์ เหมือนเหมือนกัน
แต่สิ่งที่ ทำมนุษย์ แยกจากสัตว์
คือธรรมสัตย์ ความละอาย บาปมหันต์
ต้องตื่นรู้ ว่าดีชั่ว อย่างไรกัน
ความจริงนั้น คือสิ่งเลว หรือสิ่งดี
พูดง่ายง่าย คือหิริ โอตัปปะ
แยกชำระ ความละอาย น่าบัดสี
สิ่งคอยแยก มโนกรรม ว่าชั่วดี
ก่อนกรรมที่ จะกระทำ นั้นลงมา
แต่หากว่า มนุษย์ใด ไร้ศีลธรรม
ยังตอกย้ำ ความชั่วช้ำ กระทำหนา
ไม่ละอาย ต่อบาป ที่หยาบช้า
ไม่ควร ได้ชื่อว่า มนุษย์เลย