แก้วประเสริฐ
รัญจวนสิเน่หา
๐ หอมกลิ่นดอกมัณฑนาเพลาเช้า
อวลลอยเคล้าผ่านโปรยสิเน่หา
พลันพลิกป่วนล้วนซึ้งลักขณา
พลิ้วโชยมาล้ำลึกตรึกทรวงใน
๐ กลิ่นกายซ่านระคนปนเนื้ออ่อน
สั่นสะท้อนเวียนวนระคนใส
อิงแอบทาบทอหวิวพลิ้วสู่ใจ
ล้วนผ่านให้คำนึงตรึงใฝ่ปอง
๐ อกไหวหวั่นต่อสิ่งยามอิงเคล้า
อลอวลเย้ากายอาบฉาบทั้งผอง
ลอยละล่องลมพัดจัดหมายจอง
หอมลำพองพลิ้วหวนป่วนสู่กาย
๐ ซ่านหอมเชยเผยรับแววผุดผ่อง
ยามจ้องมองสะท้านผ่านรวีฉาย
เก็จน้ำค้างคอดกิ่วพลิ้วปะปราย
หลุดหล่นหายสู่สลับวับโอนเอน
๐ ดูชวนเย้าเผยสล้างระหว่างพิศ
สู่แนบชิดเผยขจายคล้ายพิมเสน
ล้วนละมุนกรุ่นล้อมหอมชัดเจน
สู่ใบเร้นผ่าน
หน้าส่วนตัว
3564
8
0
