เสี้ยว
วันนั้น ในหน้าฝน ฉันทำสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องทำ
ฉันนั่งเก็บ ซ า ก ที่แห้งตายคาระเบียงห้องนอนของฉันเอง
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้เปิดประตูไปเหลียวแลระเบียงนั้นเลย
ซากนั้น เคยชุ่มฉ่ำในสายแดดอันร้อนแล้ง
ซากนั้น เคยให้ฉันระบายทั้งความทุกข์ และความสุข
ซากนั้น ที่ฉันเคยคุยด้วย และร้องเพลงให้ฟัง
ซากนั้น ที่ฉันเคยประคบประหงมราวกับลูกในไส้ก็ไม่ปาน
ซากนั้น บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว
ต้นไม้ของฉัน
น่าเจ็บใจแค่ไหน ที่ต้นไม้ของฉันแห้งตายในฤดูฝน
เมื่อไม่กี่เดือนมานี้เอง ที่ต้นไม้ของฉันยืนหยัดอยู่ได้กลางสายแดดในสายลมร้อน
โดยอาศัยความฉ่ำเย็นของสายน้ำที่ฉันบรรจงรินรดให้ทุกเช้าเย็น
1204
4
0
หน้าส่วนตัว
