ฉันคงตกเป็นทาสของความล้มเหลว อยู่ใต้ก้นเหวของความขี้ขลาดตาขาว เป็นเบี้ยล่างของความทรงจำและเรื่องราว โดยการถนอมความปวดร้าวไว้ในใจ ความคิดถึงและคราบน้ำตา ยังคงเป็นสิ่งที่ปฎิบัติมา...แล้วตอบแทนกันและกันไว้ ก้มหน้าแบกรับอดีตและก้าวที่เดินอย่างไม่มั่นใจ เธอคงไม่รู้ว่ามันแย่ขนาดไหน ในการที่น้ำตาไหลจนท่วมใจ กับการก้าวจากไปของเธอ.