แก้วประภัสสร
หลบไอแดดแผดเผาบรรเทาร้อน
มาพักผ่อนเอนอิงพิงอักษร
ร่ายเรื่องราวคราวเริ่มเจิมบทกลอน
ก่อนค่อยจรจากลาพายิ้มตาม
หมู่มวลมิตรมากมายให้รายล้อม
คอยขับกล่อมบรรเลงเพลงไถ่ถาม
แม้เช้าค่ำสุขทุกข์ปลุกจิตตาม
ดอกไม้งามเบิกบานบนลานกลอน
แม้ไม่ได้สัมผัสกับเนื้อหนัง
แต่เรายังสัมผัสกับอักษร
อ่านด้วยใจใสซื่อคืออาทร
ผ่านเรื่องร้อนผ่อนเย็นเป็นเพื่อนกัน
ยามตัวจากไปไกลแต่ใจอยู่
กลับมาดูบ้านน้อยคอยสร้างฝัน
เอื้ออาทรยามเจ็บเหน็บหนาวกัน
หลายคนนั้นเปลี่ยนไปในทางดี
จึงมิควรลืมหลงมั่นคงไว้
ได้อาศัยไร้โศกโลกกลอนนี้
ได้ยินเสียงสดใสใจเปรมปรีดิ์
เพราะว่ามีบ้านกลอนช่วยผ่อนคลาย
1853
36
0
หน้าส่วนตัว
