...พระจันทร์งามยามที่ฤดีเหงา ทอดแสงเงาเฉิดฉายคล้ายเป็นเพื่อน พอเมฆาบดบังเหมือนร้างเลือน เคยแจ่มเดือนเหมือนแสร้งแอบแฝงพลัน ...จะเหลียวมองหาใครก็ไม่เห็น ลมหนาวเย็นเหน็บหนาวจากเขาขัณฑ์ ช่างโดดเดียวเหลียวมองต้องจาบัลย์ คงโศกศัลย์หลงพร่ำยามไร้เดือน ...เมื่อคืนวันผันไปไม่เหมือนก่อน เพียงนึกย้อนความเก่าเศร้าคงเหมือน- ติดตรึงตราเคยเคียงเยี่ยงย้ำเตือน มิลบเลือนจิตหมายได้ใกล้เธอ ...แม้จันทร์ลับจากฟ้าคราคืนนี้ หลากดาวมีแสงจ้าอย่าเพลินเผลอ ฝากความรักไมตรีมีให้เธอ อย่าให้เพ้อฝันใฝ่ยามไร้จันทร์
1682
15
0
หน้าส่วนตัว
