คนกุลา
.............
สองข้างทางพร่างเขียวเรียวไพรพฤกษ์
หวนระลึกจินตนาวนาฝัน
เป็นสวนทิพย์กระพริบฟ้ารุ้งลาวัลย์
ดุจดั่งสรรค์โลกสวยด้วยมือคน
ยามก้ามข้ามลำธารสะพานไม้
นิมิตได้ดังล่วงสู่ห้วงหน
หัตถกรรมร่ำระบายสายตายล
เหมือนต้องมนต์สายสวาทประหลาดจัง
เห็นอุบะเหลืองย้อยห้อยระย้า
กานท์กรองกับมาลาดอกรักหวัง
มาเยือนเจ้าราวเพียงเยือนเวียงวัง
สดับฟังมโหรีที่หยาดริน
มองสำรับกับข้าวเจ้าจัดให้
ดุจดังได้จัดด้วยใจใฝ่ถวิล
รสตะหวักรักย้อมหอมยุพิน
คงจะรินปรุงรสจนหมดใจ
สายตามองสองข้างอย่างเงียบเงียบ
ใจเย็นเฉียบเงียบปร่ากว่าครั้งไหน
มองหาหวังทิพย์เทวีอยู่ที่ใด
ฤๅเร้นไกลไม่อยากให้พี่ได้พบ