เล็บมังกร
ซบอุ่นไอที่แนบหมอนนอนนึกหน้า
สุดแสนไกลใจเหว่ว้าพาไหววุ่น
ข้ายังรักยังห่วงใยใฝ่ละมุน
เคยนอนหนุนยังกรุ่นหอมพยอมเย็น
นอนเปลี่ยวไหวให้ใจหวนนวลเนื้อนาง
เคยเคียงคู่อยู่ข้างขั้นสวรรค์เห็น
นอนแนบเนื้อไม่เหน็บหนาวคราวจันทร์เพ็ญ
ใจยังเต้นอยู่ทุกคราข้ายังจำ
พรรณนาวาจาหวานซ่านในทรวง
คอยตักตวงช่วงดีดีที่พรูพร่ำ
ระเริงร่ายก่ายกอดออดอ้อนคำ
ละล่ำละลัก-ถักทอรักไม่พักเลย
มีพบพานใยต้องพรากจากลาล่วง
ชอกช้ำทรวงเมื่อจากไกลไม่เอื้อนเอ่ย
น้องเก็บงำจนเวลาใกล้ล่วงเลย
ถึงเปิดเผยมีกิจให้ต้องไกลกาย
แม้ว่าเจ้าจักจรจากสุดฟากฟ้า
ข้ากู่ก้องทั่วนภาถึงโฉมฉาย
ผ่านจันทร์หม่นคนทนเหงามิวางวาย
ผ่านดาวราย
.