เรไร
กัญญาณัฐ มัดติดคาน เธอขานไว้
มีหัวใจ ชาชิน ดังหินผา
ไม่แยแส คำติฉิน คนนินทา
สบายกว่า ไม่ต้องเก้อ เพ้อรำพึง
ตั้วเครื่องบิน ใบสุดท้าย หายไปแล้ว
รถสองแถว ยางแบน แล่นไม่ถึง
มอเตอไซด์ ไม่รอ ห้อตะบึง
จึงรีบบึ่ง มาที่ลาน ชานชลา
เสียงฉึกฉัก รู้ว่า มาไม่ทัน
ดูน่าขัน ตัวเรา เศร้านักหนา
ไม่ทันแล้ว รถไฟ ไปไกลตา
นั่นครวญว่า คงติดคาน นานเลยนาย
ราชรถ มาเสย เกยหน้าบ้าน
ชนเอาคาน หล่นมา น่าใจหาย
ยังเกาะแน่น ได้อยู่เดียว เปลี่ยวใจกาย
เที่ยวสุดท้าย ยังไม่ไป หรือไงคุณ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
..เพื่อนผมอยากเขียนกลอนรัก โทรมาปรึกษา
..ว่าอยากเขียนกลอนหวานสงสัยจะลงมาแน่แล้ว
@@@@@@@@
1427
14
0
หน้าส่วนตัว
