ทะเลใจ
ฉันเหนื่อยแล้วล่ะกับการรอคอย
ที่นับวันยิ่งถอยห่างกันไปแบบนี้
ฉันอ่อนล้ากับอาการที่เธอมี
เจ็บปวดสิ้นดีเมื่อเธอไม่ใส่ใจ
ทั้งที่ฉันเองพยายามแล้วที่จะอดทน
ให้ความรักของฉันพ้นความหวั่นไหว
ประคับประคองบอกเสมอกับหัวใจ
ว่ายังไหวและเดินไปเคียงข้างเธอ
แต่วันเวลาผ่านมานานนานจนฉันรู้สึก
บอกและเตือนกับจิตใต้สำนึกว่าทุกสิ่งคือเพ้อเจ้อ
มันชัดเจนอยู่แล้วกับการกระทำที่ได้เจอ
แต่ก็ยังฝืนและเชื่อเสมอว่าไม่เป็นไร
พอมาวันนี้ฉันเดินต่อไปไม่ไหวอีกแล้วเพราะฉันล้า
มากมายกับน้ำตาที่เธอตอบแทนมาให้
ฉันสมควรจะปล่อยมือและเดินจากเธอไป
หันหลังกับความหวั่นไหวที่เกิดจากเธอเสียที