หน้าส่วนตัว
น้ำตาที่ฟ้าหลั่ง ก็เหมือนดังน้ำตาเรา
ดูฟ้าช่างน่าเศร้า คลอเคลียเคล้ากับสายลม
ลมโชยโหยหวนให้ พัดพาใจให้ทุกข์ตรม
โบกพริ้วปลิวทับถม โอ้เจ้าลมมิเห็นใจ
เหมือนเยาะหัวเราะข้า หลั่งน้ำตาลงมาให้
อีกลมก็ถมใส่ พัดพาใจล่องลอยหาย
นั่งมองฟ้าคนเดียว ช่างเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
มิมีใครเคียงกาย ก็เหมือนตายทั้งยังเป็น
ความรักเวลานี้ กลับไม่มีผู้มองเห็น
คอยรักจักเช้าเย็น ยังไม่เห็นยังไม่มี
เคยให้หัวใจรัก แต่ก็มั
976
4
0
