Saran
นั่งเหงาๆเปล่าเปลี่ยวชีวิต
พานคิดถึงรอยยิ้มใส
ของเธอที่อยู่ห่างไกล
คนที่คนนี้เฝ้าคอย
แต่งกลอนไว้รอเธออยู่
ให้รู้จึงคอยเฝ้าถาม
นั่งยิ้มแล้วพิมพ์ข้อความ
สายลมฝากส่งถึงเธอ
ไม่กล้าแม้จะเอื้อนเอ่ย
ถึงเธอแม้ใจทวงถาม
แค่ฝากเบอร์ให้คนงาม
หวังว่าคงได้พูดคุย
แล้วพลันหัวใจเต้นแรง
เมื่อแสงแห่งเศร้าจางหาย
เมื่อใครในฝันกลับกลาย
เป็นใครในโลกความจริง
สวัสดีค่ะใช่เธอหรือปล่าว
ทักเราผ่านเสียงสดใส
ได้แต่อึ้งแล้วกุมหัวใจ
ควบคุมไม่ไหวอีกเลย
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเธอคงไม่รู้
คนไม่เคยมีคู่ไม่เคยมีใครโทรหา
เพิ่งได้ฟังเสียงใสใสที่เธอฝากมา
หวั่นไหวว้าวุ่นวังเวง
พยายามที่จะเปล่
1488
1
0
หน้าส่วนตัว
