นายธนา
ณ หาวห้องผ่องแผ้วด้วยแววดาว
พริ้มพร่างพราววาวกระพริบอยู่ลิบลิ่ว
เมฆค่อยเคลื่อนบังเดือนหายสายลมปลิว
ยอดไผ่พลิ้วผิ่วเพลงวังเวงใจ
เสียงหริ่งหรีดกรีดร้องทำนองหวน
ดั่งใคร่ครวญชวนโศกวิโยคไหว
อีกเสียงลมหวูหวูอยู่ไม่ไกล
ขับดนตรีพงไพรให้สุนทร
แล้วมวลเมฆหม่นหมองก็ครองฟ้า
เดือนดาราลับหายดั่งใครถอน
นวลสว่างจางจืดเมื่อมืดจร
ฟ้าก็ซ่อนตัวหายใต้หมอกมัว
ครืนครืนครืนคำรามกระหน่ำเสียง
เปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงกังวานสะท้านทั่ว
เด็กผู้ใหญ่หนุ่มสาวเฝ้าหวาดกลัว
จะผ่าหัวไหมนี่ที่สาบาน
แล้วสายฝนพ่นพรำจนฉ่ำชื่น
อาบค่ำคืนมื่นสุขทุกหย่อมย่าน
น้ำเจิ่งนองท้องทางอย่างละลาน
อีกไม่นาน
1579
7
0
หน้าส่วนตัว
