ม้าก้านกล้วย
เจ้าหมาป่า ลาจร ดอนลำดวน
ต้านระทม ลมหวล ทวนลมหนาว
หลากละลาน กร้านใน ฤทัยร้าว
สุดจะเหงา จำลา มาร้างเรือน
เดินดงเรื่อยมาหาแหล่งนอน
เหนื่อยแรงอ่อนทดท้อเพราะไร้เพื่อน
ขาดคู่ใจ ในพนา ชะตาเตือน
จนได้เยือนหยุด ณ ถิ่น มอดินแดง
ป่าคูณดอกเหลืองหรูดูร่มรื่น
พักสักตื่นพอเริงร่าน้ำตาแห้ง
จะค่อยคล้อยคลาไปเมื่อได้แรง
พอรุ่งแจ้งวันใหม่ก็ไปแล้ว
ยังมีหมู่มดดำประจำดง
เห็นหมาป่าแปลกพงบรรจงแผ่ว
เกิดศรัทธาเลื่อมใส ใจแน่แน่ว
ปรึกษาแล้ววอนขอร้องต่อฟ้า
ด้วยบุญดล กุศลส่ง จงเสกสั่ง
บันดาลตั้งพรชัย ให้หมาป่า
เป็นครูสอนปัดเขลาเบาปัญญา
เก่งวิชารักษาตนฝึกฝนกาย
เปิดสำนักตักศิลาว่าด้วยศาสตร์
วิชาปราชญ์เว
1172
8
0
หน้าส่วนตัว
