พุด
กลีบดอกไม้กระจัดกระจายริมกระท่อม
พรมหอมฝากนวลค่อยร่วงหล่น
ลีลาวดีผลิดอกพราวบานเต็มต้น
รอหยาดฝนพร่างสายพรายละออง
ดั่งหยาดน้ำตานางฟ้ายามพรากจาก
ตามวิบากกรรมเก่าแห่งเราสอง
ระรินทิพย์สัจจธรรมแด่เราปอง
อย่าหลงครองอาลัยใจคะนึง
แลสายฝนมาเยือนหล้ายิ่งว้าเหว่
ดอกรักเร่กระซิบมาว่าคิดถึง
ดอกบัวบานบานสอนจิตคิดลึกซึ้ง
ปล่อยรัดรึงมายาพันธนาใจ
ค่อยค่อยคลี่ดวงจิตจารจิบธรรม
ให้น้อมนำพรำพรมน้ำค้างใส
งามผ่องพรรณดั่งฉันท์เช่นอัญมณีไพร
สว่างไสวสิ้นโศกแลโลกชัด...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html
ปีศาจวสันต์
เรา จากกันวันนั้นยังจำ
จากกันวันนั้นฝนพรำ
พรางม่านกร
1192
2
0
หน้าส่วนตัว
