กระบี่ใบไม้
เขาคนหนึ่งนั้นคงเป็นเช่นสายฝน
ใช้เวลาร่วงหล่นลงประเดี๋ยว
รดหัวใจที่เหว่ว้าได้ยาเยียว
แต่แค่สุขเพียงครู่เดียวก็หายไป
เขาคนหนึ่งนั้นคงเป็นเช่นอากาศ
ที่สองมือนั้นไม่อาจแตะต้องได้
มองไม่เห็นหากไม่ร้างเลือนห่างไกล
แทรกอยู่ทุกลมหายใจเสมอมา
เธอจะรักสายลมฝนที่หล่นร่วง
เฝ้ารอคอยคนที่ห่วงและค้นหา
เพื่อจะหนาวเยือกสะท้านเหมือนผ่านมา
เพื่อจะเช็ดคราบน้ำตาเมื่อผ่านไป
หรือจะหลงรักอากาศที่ผาดเผิน
แม้ไม่มีที่ให้เพลิน ณ มุมไหน
มองไม่เห็นแต่ไม่ร้างเลือนห่างใจ
บอกรักเธออยู่ใกล้ใกล้ห่วงใยกัน
หากรักเป็นเช่นหยาดฝนอันเกลื่อนกลาด
คงหนาวใจเพราะไม่อาจจะคาดฝัน
หากรักเป
1426
2
0
หน้าส่วนตัว
