อยากจะเขียนกลอนหวานน้ำตาลอาย ก็ละม้ายคล้ายขวัญจะสั่นไหว อยากจะเขียนกลอนลาก็อาลัย เกรงหัวใจจะยับไปกับวัน อยากจะเขียนกลอนพ้อแล้วต่อว่า กลัวน้ำตาร้าวเจ็บเกินเก็บกลั้น อยากจะเขียนกลอนขำกลับรำพัน เมื่อหวั่นหวั่นวิตกเพ้อพกไกล อยากจะเขียนกลอนรักก็ชักกลัว ยังเมาเมามัวมัวสลัวใกล้ อยากจะเขียนกลอนกานท์สมานใจ ก็เหมือนไฟรุมรุมให้กลุ้มจริง อยากจะเขียนกลอนตอบเมื่อชอบเธอ ก็กลัวเผลอละเมอหลงเพราะงงยิ่ง อยากจะเขียนกลอนลวงให้ท้วงติง ก็กลัวสิ่งที่พบบรรจบกัน