ทิพย์โนราห์ พันดาว
เก็บเปลือกหอย มาร้อย เป็นสร้อยสาย...
มิอาจหมาย เก็บดาว ที่พราวฟ้า
คลื่นเบาเบา ใจเก่า ในกาลเวลา
ปิดเปลือกตา ฟังสะอื้น ของคลื่นลม....
เอนหลังอิง หินผา อุ่นสาแสง
ไอแดดแรง กรุ่นเล เห่ผสม
ลมทะเล เล้าไล้ ในอารมณ์
ภวังค์จม ข่มใจ ให้ลบลืม....
รอยอดีต บนทางร้าว ที่ก้าวผ่าน
ชั่วกัปกาล ข่มใจ ไม่ใฝฝืน
คลื่นยังซัด หาดซับ แล้วกลับคืน
ลมยังยืน ไม่ลาลับ กลับฝั่งเล....
แต่รอยร้าว เมื่อคราวก่อน ตอนจะจาก
เป็นรอยฝาก จากบางใคร เพราะใจเขว
คอยตอกย้ำใจเรา ..เขาโลเล
ดุจทะเล กับรอยทราย คล้ายคล้ายกัน....
เก็บเปลือกหอย มาร้อย เป็นสร้อยสาย....
เฝ้ามั่นหมาย วอนลมพัด ซัดความฝัน
สู่ฝั่งใจ ในเขา ..เน
3312
1
0
หน้าส่วนตัว
