หน้าส่วนตัว
คืนแห่งฟ้ามืดมนใครคนหนึ่ง
นั่งอยู่ถึงดึกดื่นฝืนใจเหงา
เหมือนดังถูกรักทิ้งจริงหนอเรา
ความว่างเปล่าคลอบงำให้ช้ำใจ
กาลครั้งหนึ่งนานมาช่างน่าคิด
เคยจุมพิตพวงแก้มที่แจ่มใส
กาลครั้งนั้นเจ้าพรากจากพี่ไป
ลมหายใจเขากำหนดหมดเวลา
ณ บัดนั้นล่วงมาเวลานี้
อาจไม่มีรักใดให้ใฝ่หา
พี่จะทนอยู่รอรอเวลา
คราบน้ำตาคงดับพร้อมกับกาย
จะรักเดียวแน่วแน่แต่ที่รัก
2058
0
0
