ฉันเดินทางตามหาฝัน มุ่งบากบั่นถึงจุดหมาย อยากพักเหนื่อยเพราะเมื่อยกาย แต่หัวใจยังไม่ยอม ฉันเดินทางมาหลายปี จนร่างนี้ต้องผ่ายผอม อดหิวและอดออม ยังไม่ยอมนั่งพักลง ฉันบอกหัวใจว่า ตัวฉันล้าขอพาส่ง ร่างฉันกลับบ้านดง ยังบอกตรงเดินหน้าไป ใจเอ๋ยอย่าดื้อเลย เหมือนไม่เคยโดนผลักใส กลับเถิดนะอยากพักใจ พาร่างกายฉันกลับที ไร้ใจก็ไร้ร่าง ช่วยปล่อยวางจากฉันนี้ ปล่อยใจจากฉันที ร่างที่มีไร้วิญญู หลุดพ้นก็พ้นโศรก วิปโยคให้อดสู ใครเขาที่มองดู ก็จะรู้เจ้าอ่อนแอ