อันความโกรธโทษร้ายสองฝ่ายท่าน เข่นฆ่ากันให้อาสัญมันคือผล จงปล่องวางทางความคิดในจิตตน อย่าสับสนจนไร้ในสติ แค้นกันไปไม่จบสิ้นแผ่นดินโศก วิถีโลกวิโยคกรรมน้อมดำริ สงบใจใฝ่หาสมาธิ จงตรองตริสิท่านฉันขอวอน ความสงบพบแท้แก่ทุกสิ่ง โปรดจงทิ้งซึ่งมารผลาญใจร้อน อย่ายึดติดจะผิดพลาดผูกขาดตอน ใจจงผ่อนสู้สงบพบวิธี ความเปล่าว่างทางนั้นท่านจะสุข ไร้สิ้นทุกข์สุขกายใจในวิถี จงทำเถิดประเสริฐนักคุณความดี ท่านจะมีศรีสุขไร้ทุกข์ภัย