แก้วประเสริฐ
* พระยาครุฑอกหักรักคุด *
ตะวันกลับลับเหลี่ยมเมรุมาศ
ห้วงเวหาสสลัวครึ้มมืดทึมยิ่ง
ดุจลางเหตุบอกเรื่องแก่ยอดหญิง
มองทุกสิ่งไม่ชัดขัดนัยน์ตา
กระตุกซ้ายป่ายขวาพร่าระริก
ใจวิปริตสั่นสะท้านล่วงกังขา
กลิ่นเคยหอมแปรเปลี่ยนสิ่งมีมา
ล้วนนำพาสะท้านพล่านสะทก
อกเอ๋ยหญิงยิ่งย้อนสู่เบื้องหลัง
ในภวังค์ครุ่นคิดจิตวิตก
เขาเฝ้าถนอมเลี้ยงเราดุจทารก
กรรมเข้าพกเปลี่ยนแปลงแฝงระกำ
บัดเดี๋ยวหนึ่งลมพัดวิสูตรเปิด
ตลึงพึงเพริศตระหนกใบหน้าคล้ำ
ตาทะมึงมองเขม้นมิเคยทำ
ไม่พูดพร่ำประชิดติดตัวนาง
ปากพูดเขย่าร่างพลางคาดคั้น
เรื่องกากีนั้นนำชู้มาปรางค์สล้าง
พ
หน้าส่วนตัว
2045
22
0
