ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
เราคือโลกใบเดียว
สักกี่เสี้ยววินาทีที่ผ่านผัน
สักกี่วันกี่เดือนจะเลือนหาย
สักกี่ปีซากปรักหักทลาย
จะคืนไว้โดดเด่นเช่นเคยมี
ชะตากรรมรานรอนซ้ำซ้อนโศก
วิปโยคบ่ซาสร่างสิห่างหนี
ท่ามเกาะแก่งแหล่งโลกโศกฤดี
ทะเลรี่ถาโถมถล่มพลัง
เราก็ชาวเอเซีย...
เรามีเบี้ยเพียงนี้ก็มีบ้าง
มีหรือเราจะนิ่งเฉยเมยละวาง
เราแบ่งปันสรรค์สร้างทางน้ำใจ
ธรรมชาติโหด...
มันมิอาจสะกดเมตตาได้
อ่านออกเสียงเพียงคำว่าทำลาย
หยุดร่ำไห้เถิดถิ่นดินแจนแปน
เอียงแก้มมาครับ... เอียงมาครับ...
เอียงมารับมือนี้ที่ห่วงแหน
ซับน้ำตาอาจจะไม่ได้ทดแทน
ความแร้นแค้นที่จะผุดทรุดแผ่นดิน
ที่นี่นะ คือประเทศไทย....
ภัยนี้ภัย
1941
1
0
หน้าส่วนตัว
