วิจิตร
นกขมิ้นบินล่องลอยเล่นลม
ถลาชมฟ้ากว้างสุดแสนไกล
ผ่านกี่ป่ากี่เขากี่ดงไพร
ในหัวใจมุ่งป่าเขียวลาวัณย์
สุดขอบฟ้ามีป่าเป็นที่หวัง
มิพะวังเกรงภัยข้ามไพรสัณฑ์
เพียงดวงใจหนักแน่นในคืนวัน
บินฝ่าฟันแรงลมโถมพัดมา
อุปสรรคมากมายในเส้นทาง
แต่เพียงวางเก็บไว้ในอุรา
คิดเสมอจุดหมายคือดงป่า
และผืนฟ้าอุดมดั่งสวรรค์
จงบินไปดั่งใจที่ขีดคิด
เขียนลิขิตขวากหนามเคยขวางกั้น
บันทึกเรื่องราวและสิ่งสร้างสรรค์
ตลอดที่ชีวันยังเดินทาง
ผาหินบินจรมิเคยคอนสั่น
แจ้วจำนรรจ์ร่ำร้องอยู่มิวาง
ปล่อยความทุกข์ระทมให้ไกลห่าง
โผปีกกางด้วยแรงกำลังใจ
บินไปให้ถึงถิ่นป่าดงเขียว
ปากร่องเรียวส่งเสียงอันสดใส
กล่อม
1129
7
0
หน้าส่วนตัว
