ฉันยอมรับ รักฉัน นั้น ปวดร้าว เกินจะกล่าว คำใด กับใจเหลือ มองมืดมิด จิตกลุ้ม ทั้งคลุมเคลือ เจ็บลึกเหลือ ใจเอ๋ย มิเคยเป็น ภาพบาดตา บาดใจ เมื่อได้พบ จะหลีกหลบ อย่างไร เมื่อได้เห็น การกระทำ เฉือนเชือด อย่างเลือดเย็น มองฉันเป็น คนโง่ และงมงาย สิทธิ์ของเธอ จะรักใคร มิได้ห้าม แต่อย่าหยาม เย้ยหยัน กันได้ไหม มันฝังลึก ร้าวลง ตรงดวงใจ เกินลบไป จากห้วง ความทรงจำ
1163
3
0
หน้าส่วนตัว
