ไม่กล้าจริงจังอะไรกับความรัก เหมือนศาลาให้พิงพักแล้วก็จาก เคยทุ่มกายใจหวังไว้มาก บทสุดท้ายเมื่อรักจากก็เจ็บช้ำ ได้เพียงหลบเลียแผลที่เกิดในมุมมืด ตราไว้บนกำพืดของคนแพ้ ไม่ไปไหนกลัวใครเห็นความอ่อนแอ ก้มหน้ารับความแพ้เพียงลำพัง ไปเถิดนะไปดีดังที่หวัง หากเธอยังไม่พอหรือสมหวัง ก้าวต่อไปค้นหารักที่จีรัง อย่าให้พังเหมือนฉันวันนี้เอย...
829
1
0
หน้าส่วนตัว
