แดนไกล ไลบีเรีย
๑) สำนึกเมื่อยังเล็ก
ครั้งเป็นเด็กไร้เดียงสา
สะท้อนย้อนเวลา
ระลึกซึ้งถึงเหตุการณ์
หวนภาพวันเวลา
ผ่านเวลาอันชื่นหวาน
อดีตแห่งวันวาน
จึงมองเห็นเป็นรูปธรรม
ก่อเกิดเป็นภาพพจน์
ที่ยังจดและยังจำ
เห็นรู้อยู่ซ้ำซ้ำ
หากต่างช่วงห้วงเวลา...
(...สู่ห้วงแห่งอดีต...)
๒) ภาพนั้นพลันปะต่อ
คือภาพพ่อยืนตรงหน้า
เฝ้าห่วงดวงแก้วตา
ทารกน้อยยังอ่อนวัย
ชายนั้นถึงดูแก่
แต่เปี่ยมล้นความห่วงใย
ดูแลและใส่ใจ
ถนอมเกื้อเอื้ออาทร
(.............................)
๓) เฝ้าดูแลลูกน้อย – อุ่นรอยยิ้ม
ฉายแววตาพรายพริ้มอันโอนอ่อน
เจ้าตัวน้อยต้วมเตี้ยมเตรียมตัวนอน
พ่อก็เตรียมนมป้อนก่อนผ
1173
2
0
หน้าส่วนตัว
