เกลียดโกรธชังฝังใจใช่อารมณ์ รักโง่งมคลุ้มคลั่งดั่งบ้าใบ้ ริษยาพาตัวมั่วร่ำไป แปลกจริงใจเจอะคนบ้าช่างน่ากลัว เพราะอารมณ์พาใจให้เตลิด คิดว่าเกิดอารมณ์รักชักมึนหัว คนอะไรมากตัณหาหูตามัว ช่างโฉดชั่วนะอารมณ์ถมไม่เต็ม. หมายเหตุ***** กลอนบทนี้เปล่าว่าใคร...แต่สงสัยจังเลยทำไมคนโรคจิตร้อนวิชาจึงต้องเอาเมล์คนอื่นไปปล่อยไวรัสให้เจ้าของเมล์เดือดร้อน****คงทำมานานแล้ว..