มนต์กวี
คิดฮอดบ้านเฮาน้อพอจำได้
เรือนไม้ไผ่หลังเก่าเฝ้ารอหวน
ให้คนไกลอยู่กรุงมาทบทวน
เรือกไร่สวนควายน้อยคอยคืนนา
ขี่หลังควายด่อนนอนเอกเขนก
ขาโถกเถกแข่งกันสุดหรรษา
ลงแขกกันเกี่ยวข้าวเราพึ่งพา
ลมพัดมาเฉื่อยฉิวทิวทุ่งทอง
เคยหว่านแหงมปลาหาหอยกุ้ง
เก็บผักบุ้งริมทางข้างฝั่งหนอง
กินข้าวป่าแกล้มรอยยิ้มจิ้มแจ่วบอง
ริมฝั่งคลองลงเล่นน้ำเมื่อยามเย็น
พ่อจักตอกนอกชานสานตะกร้า
แม่ทอผ้าผืนสวยด้วยด้ายเข็น
อยู่กันอย่างพอเพียงบนลำเค็ญ
แดงตะเว็นลับฟ้าย่ำราตรี
มาอยู่กรุงไกลเกินใช่เหินห่าง
สู่เส้นทางขายแรงท่ามแสงสี
แต่ละบาททุกหยาดเหงื่อเมื่อแรงมี
ไปปลดหนี้ความจนคนบ้านนา