โลกาภิวัฒน์...

คีตากะ

ห้าพันปีวิทยาศาสตร์อาจผงะ
พระกฤษณะแบ่งกายหลายพันหมื่น
เพียงสมสู่นางอัปสรนอนชั่วคืน
นับดาษดื่นหมื่นสี่พันกัลยา

อีกการยุทธ์สุดไฮเทคเป็นเอกยุค
พระรามบุกเมืองยักษ์หักด่านฆ่า
อาศัยเพียงทหารลิงวิ่งวุ่นตา
ทัพยักษาแตกพ่ายกลายสูญพันธุ์

สองพันห้าเกษตรกรรมสุดล้ำหน้า
พระพุทธาปลูกมะม่วงช่วงแข่งขัน
ทรงรดน้ำต้นก็ใหญ่ให้ผลพลัน
เดียรถีย์นั้นปราชัยไม่หยัดยืน

สองพันปีการแพทย์แสนเลิศหรู
พระเยซูชุบชีวิตคนตายฟื้น
คนตาบอดทั้งชีวีหายดีคืน
เพียงทรงยื่นพระหัตถ์สัมผัสกาย

โลกาภิวัตน์ปัจจุบันอัศจรรย์แสน
ไร้พรมแดนข้อมูลพูนส่งถ่าย
ยุคโซเชียลไกลเกินเดินตาลาย
ธรรมสูญหายจากใจไม่อินัง

ทั้งที่ควรพัฒนาหาใครเทียบ
กลับย่างเหยียบที่เดิมเริ่มถอยหลัง
โลกเข้าสู่กลียุคทุกข์ประดัง
ก็ยังนั่งขัดแย้งแข่งคารม

เพราะกูดีคนอื่นเลวยิ่งเหลวแหลก
หัวโขนแบกหนักก็วางพลางสุขสม
ตรวจสอบตัวดีกว่าอย่างายงม
เดี๋ยวก็ล้มทับแผ่นดินสิ้นตัวกู

ท่านว่าพระอยู่ที่ใจใช่ไกลอื่น
ร้อยพันหมื่นพัฒนาหาเลิศหรู
เพียงพัฒนาจิตใจไร้ตัวกู
พบพระอยู่ภายในได้เปิดตา...

				

ปราศการกินสิ้นการฆ่า

คีตากะ

บุคคลใดไม่ฆ่าชีวาวาตม์
ปาณาติบาตหามิได้ในใจเขา
ย่อมพ้นบ่วงแห่งอบายสบายเบา
ส่ำสัตว์เล่าจะอวยพรขจรนาน

เคหาสน์ใดยึดสิกขาข้อปาณา
การเข่นฆ่าหามิได้ในสถาน
ปราศเลือดเนื้อสัตว์ใดให้ประจาน
ย่อมพบพานสันติวิถีธรรม

ชุมชนใดมั่นสิกขาห้ามฆ่าสัตว์
การประหัตเพื่อลิ้มเพียงอิ่มหนำ
ย่อมไม่มีในประชาอาชญากรรม
ย่อมน้อมนำความสงบให้พบพาน

ชนชาติใดไม่ละทิ้งอหิงสา
สัตว์นานาจะปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
ไม่ถูกฆ่าเพื่อกินสิ้นภัยพาล
ย่อมสำราญทั้งชาติไม่ขาดแคลน

ศาสนาใดยึดเมตตาเป็นอาวุธ
ย่อมสิ้นสุดการฆ่าประเสริฐแสน
มังสาใดไม่มีทั่วดินแดน
ทั่วถิ่นแคว้นดั่งแมนเมืองเมลืองนาม

ประเทศใดไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
ชนมีจิตการุณย์บุญล้นหลาม
อายุย่อมยืนยาวชาวเขตคาม
เพียงพบความผาสุกทุกทิวา

โลกธาตุใดมีรักสมัครสมาน
ไม่ประหารส่ำสัตว์ตัดสังขาร์
โลกดั่งสวรรค์เทพไท้ให้พรมา
พระพุทธาอนุโมทนาบุญ...



ติดตามได้ที่
www.suprememastertv.com
				

ขุดพลอย

คีตากะ

บ้านกลางสวนผลไม้ในเมืองแปลก
ชนละแวกแถวนี้มีทรัพย์สิน
ประเมินค่ามิได้ซ่อนในดิน
ด้วยเป็นถิ่นพลอยงามอร่ามตา

มิตรชักชวนท่องเที่ยวยามเปลี่ยวเปล่า
ดับความเหงากินใจให้อนาถา
ปลีกวิเวกซัดเซร่อนเร่มา
พักชายคาบ้านสวนชวนขุดพลอย

ถึงยามเช้าเข้าสวนชวนชมไม้
ทุเรียนใหญ่เงาะละมุดสูงสุดสอย
ออกลูกดกดาษดาหาใช่น้อย
กินอร่อยสดใหม่ได้ลิ้มลอง

เดินตามหาสายแร่ชะแง้เหลียว
สามคนเที่ยวตามหาพาเพื่อนผอง
จนพบดินสีแปลกแหวกหญ้ามอง
ค่อยประคองจอบเสียมเตรียมขุดลง

ใช้พลั่วตักกรวดดินทั้งสิ้นใส่
ตะแกรงใหญ่ร่อนน้ำตามประสงค์
ละลายดินโคลนคล้ำทำบรรจง
ธุลีผงมลายสิ้นเหลือหินทราย

ปรากฏพลอยสีน้ำเงินจำเริญจิต
สุดหยั่งคิดเกินคาดจะมาดหมาย
บางสีแดง สีเหลืองเมลืองพราย
มีมากมายหลังบ้านตระการตา

ช่วงตกอับอาภัพนับเรื่องแปลก
ทรัพย์ชำแรกในดินสิ้นกังขา
ดั่งจิตใจใสสว่างสุดพร่างตา
อาจพบหาในใจอันมืดมัว....
				

เมามาย...

คีตากะ

สาวศรีสาคร

คีตากะ