9 มีนาคม 2566 16:15 น.

ยักษ์หินที่ถูกสาป

คีตากะ

NfhPc0.jpg
ตีหัวเขาเข้าบ้านหาญบุกรุก
สร้างรอยทุกข์ก่อเวรเข่นล้างผลาญ
หมายช่วงชิงทรัพย์เอาเข้ารุกราน
เยี่ยงอันธพาลโจรชั่วไม่กลัวตาย
หาข้ออ้างเหตุผลชนหัวเราะ
แท้เพียงเพราะปล้นชิงสิ่งมาดหมาย
อ้างนี่นั่นปวดเศียรเวียนตาลาย
ส่งทหารหาญไปตายกลายปุ๋ยดิน
ชนบาดเจ็บล้มตายแสนมายมาก
โลกข้าวยากหมากแพงแฝงหนี้สิน
กระทบทั่วปากท้องของอยู่กิน
ทำแผ่นดินดุจนรกตกบึงไฟ
นี่คือยักษ์ทศเศียรรามเกียรติ์เก่า
กลับมาเล่าตำนานเคยขานไข
ว่ามียักษ์อันธพาลรุกรานไป
จับใครได้ก็กลืนกินสิ้นชีวี
มันฮึกเหิมว่าเก่งกว่าใครหน้าไหน
แท้จริงไซร้นรชนคนบัดสี
ต่างเสื่อมศีลสิ้นธรรมทำอัปรีย์
จึงเกิดมียักษ์ร้ายกล้ำกลายมา
ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยคอยตอนจบ
ใครเป็นศพก่อนกันคน-ยักษา
เมื่อคนชั่วถูกจับกินสิ้นโลกา
องค์รามาจะปรากฏพระวรกาย...
***มนุษย์ไม่เคยก้าวข้ามประวัติศาสตร์ของตัวเองไปได้***
1624bd4a236eaa28bf6e54026d20fcb4_tn
15 กุมภาพันธ์ 2566 13:39 น.

การเสด็จมาครั้งที่สอง

คีตากะ

เมื่อพระองค์ลงมาคราครั้งแรก
ทรงรับแบกกรรมมนุษย์สุดหนักหนา
สละชีพเพื่อโลกคงทรงเมตตา
แม้นสวรรค์ยังโกรธามหาชน
มงกุฎหนามคือรางวัลอันทรงเกียรติ
คำหยามเหยียดเยี่ยงสรรเสริญเจริญผล
ไม้กางเขนดุจบัลลังก์แห่งทศพล
โลหิตราวสายชลล้างมลทิน
ครั้นพระองค์กลับมาคราที่สอง
มนุษย์ต้องสำนึกบาปเป็นนิจสิน
สวรรค์มองจ้องเขม่นหมายล้างดิน
คนชั่วสิ้นส่งนรกอกไหม้ตรม
โอ้มนุษย์ดุจโคเคี้ยวเล็มหญ้า
หารู้ว่าภัยพิบัติซัดถาถม
เหตุุการกระทำแห่งตนทนงายงม
เพียงหน้าก้มรับกรรมที่ทำมา...
***กัมมุนา วัตตติ โลโก...
18 มกราคม 2566 16:16 น.

เสียงเพลงวัยเยาว์

คีตากะ

images?q=tbn:ANd9GcStFYAGkyLxcklP-6e81tp
เสียงเพลงแห่งวัยเยาว์เฝ้าขับขาน
ครั้งวันวานแทรกไม้ในไพรสณฑ์
ฟังซิฟังเสียงนกร้องก้องกมล
กล่อมหลังฝนเพิ่งพ้นผ่านซ่านฤทัย
จำหนหลังครั้งเรายังเยาว์อ่อน
เที่ยวเร่ร่อนสำรวจโลกอกหวั่นไหว
ด้วยใจว่างมือเปล่าเราก้าวไป
ปราศเงื่อนไขกฎเกณฑ์เข่นค้ำคอ
ถ้าวันนั้นเราจับมือไม่ถือมั่น
เรียนรู้กันเปิดใจให้กันหนอ
วันนี้เราอาจลึกซึ้งถึงความพอ
ไม่มีใครต้องรอทุกข์ท้อทน
ภาพลวงตาเล่นกลบนโลกเปลี่ยว
เหงาดายเดียวท่ามชีวิตจิตสับสน
เธอคงเหงาเหมือนกันวันเวียนวน
ท่ามฝูงชนแปลกหน้ายาวนานมา
เพียงจับมือสื่อสารถึงกันบ้าง
โลกอ้างว้างเพียงใดใช่ปัญหา
หนึ่งแรงใจตรงนี้ยังมีมา
มอบให้เธอทุกเวลาและนาที
พบเพื่อพรากจากลานี่หนาโลก
ทั้งสุขโศกเหงาเศร้าเพียงเท่านี้
เพียงรักษาหัวใจเธอให้ดี
มิแปดเปื้อนเศษธุลีแห่งอวิชชา
จำบทเพลงที่เราร้องกล่อมท้องทุ่ง
ควันไฟฟุ้งยามเย็นเด่นเวหา
จำวัวควายกลางทุ่งจรุงตา
จำศาลาริมทางอันร้างไกล
จำถนนสายแปลกระแวกนั้น
จำความฝันวัยเยาว์จำได้ไหม
จำสายฝนปนหนาวนึกคราวใด
ดั่งกลับไปที่เก่าเราคุ้นเคย…
26 ธันวาคม 2565 08:38 น.

เกมการฆ่า

คีตากะ

ท่านเจ้าสัวมัวเพลินนับเงินล้าน
สุขสำราญนานมาน่าอิจฉา
ชนเขาอวยรวยล้นท้นเงินตรา
ถึงชาติหน้าก็ใช้ไม่หมดเงิน
ชีวิตสัตว์สิ้นไปกำไรงอก
เก็บผลดอกเกมฆ่าหาขัดเขิน
แล่เนื้อหนังเครื่องในไปแลกเงิน
ส่งสัตว์เดินสู่เหวอันเลวทราม
กี่ชีวิตสังเวยเคยนับไหม
ทุกข์ปานใดชีวินถูกหมิ่นหยาม
จากคมมีดกรีดเฉือนเกลื่อนเขตคาม
เป็นชิ้นเนื้อในชามงามน่ากิน
สลดสังเวชรวยร่ำจนล้ำฟ้า
แลกโศกาเท่าใดให้ถวิล
ทุกบาทนับบัญชีเลือดหลั่งริน
คงหมายสิ้นปีที่ตกนรกภูมิ
วันนี้กระหยิ่มยิ้มย่องรวยก้องฟ้า
ถึงวันหน้าร่ำไห้อกไฟสุม
คิดเป็นคนจนจรนอนตรอกมุม
พ้นบ่วงหลุมผลวิบากคงยากเกิน...
เบื้องหน้าคำพิพากษาแห่งพญามัจจุราช
คิดจะหวนกลับไปเป็นคนจนยากไร้ที่ไหนจะเป็นไปได้...
23 พฤศจิกายน 2565 16:25 น.

เตรียมพร้อม

คีตากะ

ลมสงบก่อนพายุอุบัติสร้าง
ทุกเส้นทางอันตรายภายใต้ฝัน
ลุกขึ้นยืนตื่นขึ้นขัดขืนมัน
รู้เท่าทันธรรมชาติหยั่งคาดการณ์
เสียงกระซิบสายลมขุนเขาเผยเค้าลาง
ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนไปได้ขับขาน
แม้นดอกไม้ที่เคยเผยผลิบาน
ยังถึงการโรยราหาจีรัง
เตรียมพร้อม เตรียมพร้อม และน้อมรับ
ยินยอมปรับเพื่อรอดพ้นชนรุ่นหลัง
ก่อนที่ทุกสิ่งอย่างต่างเพพัง
ถูกกลบฝังกับเวลาจะอาลัย
เหตุชีวิตเพื่อสร้างสรรค์จรรโลงโลก
ใช่อุปโลกน์ด้วยบังเอิญเพลินหลงใหล
วนเวียนว่ายผ่านกาลยาวนานไกล
ก่อนกลับไปสู่บ้านที่แท้จริง...
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
Lovers  4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ