บทที่ ๒
และในตอนสายของวันหยุดวันหนึ่ง ปองมาพร้อมกับดอกไม้เล็กๆ ๒ ดอก
ดอกมณฑาค่ะคุณอร จากสวนของช่อน่ะค่ะคุณอร ปองทำท่าลึกลับ ฉันเลิกคิ้วเหมือนฉงน
ลึกๆ ในใจปองที่ปองเคยบอกคนเดียวคือช่อ
ปองอยากชื่อมณฑาค่ะ ฉันขันจนต้องเลี่ยงจากปองว่าขอตัวไปทำงานที่ค้างไว้
ฉันสอดเส้นไหมลงบนผืนผ้าได้ไม่นานเลย
เมื่อปองเดินเข้ามาทรุดตัวนั่งบนพื้นใกล้ๆฉันในห้องทำงาน
ไม่มีรางวัลให้ปองบ้างรึคะที่เอาดอกมณฑามาให้คุณอร
ฉันคิดอยู่เป็นครู่ก่อนปักเข็มลงบนหมอนพักเข็ม
ปองรักที่จะมองเวลาคุณอรทำงาน แต่ปองขออนุญาตนะคะ
เกินกว่าที่ฉันจะคาดคิดปองเอนตัวลงหนุนตักฉัน ปองนิ่งมองฉันเป็นครู่แล้วเอ่ยว่า คุณอรสว
1533
0
0
หน้าส่วนตัว
