บ่ายวันอาทิตย์ขณะที่ผู้เขียนนั่งรีดเสื้อผ้าที่จะต้องเตรียมไว้ใส่ในวันทำงานสัปดาห์ถัดไป ก็ต้องมีอันสะดุ้งโหยงจะเสียงปิดประตูปัง ปัง และ ก็ ปัง
แทบจะไม่ต้องคิดเลยว่าเสียงเกิดขึ้นจากที่ใด และไม่ต้องเดาว่าผู้ใดกระทำ เสียงเฮของเด็ก ๆที่วิ่งเล่นกันในส่วนสันทนาการเล็ดลอดมาให้ได้ยินเป็นระยะ ๆ จะว่าไปแล้ว ปกติเวลาประมาณนี้เด็กพวกนี้จะแห่กันมาที่บ้านของผู้เขียน เด็กที่มาจากสัญชาติต่าง ๆ มีทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น อังกฤษ อินโดนีเซีย ไทย และยังมีอีกมากมายที่ผู้เขียนสัมภาษณ์ไม่หวัดไม่ไหว อาจจะเป็นเพราะว่า ที่พักของผู้เขียนอยู่ใกล้บริเวณที่พวกเขาเล่น เวลาเหนื่อย ก็มาเคาะประตู ขอกินน้ำ เวลามีคนรังแกกัน ก็จะ
2089
8
0
หน้าส่วนตัว
