23 มกราคม 2549 02:01 น.
plaing_piu
ความมืดโรยตัวปะทะลมหนาว
สายหมอกราวริ้วใสแต้มใบหญ้า
ควันไฟไล่แมงค่ำรำคาญตา
ล้อมวงพาข้าวคำหนึ่ง....กล้ำกลืน
ความเงียบครอบคลุมรอบกายบอบช้ำ
พรุ่งนี้จำนำอะไรได้พอชื่น
นายังเช่าข้าวซื้อแพงอ่อนแรงยืน
ดิ้นรนฝืนสู้หาอยู่หากิน
หลายปีดักดานกับความคับแค้น
เสียงผู้แทนแน่นรูหูมิสิ้น
คนไทยไม่ยากไร้ในแผ่นดิน
วันนี้ปลิ้นคำหลอกใดตอกทุกข์
ไม่เคยรู้ผู้แทนตัวแทนใคร
หลังเลือกไม่ให้เห็นเช่นเคยขลุก
คำสัญญาหาเสียงเป็นเพียงมุข
เล่นลิ้นปลุกสภาเลอะคารม
ความจนแก้จนบ้าว่าซ้ำซาก
มีปากสำรากไม่ได้ต้องก้ม
ทำตามพรรคสั่งขวาซ้ายอย่าล้ม
ทิ้งอุดมการณ์ทำงานนาย
ฟากฟ้าใกล้ไกลเห็นมืดเช่นนี้
ยากหาดีมีธรรมทำการได้
ชั่วระบาดชาติเสี่ยงล่มเรียงราย
ก่อนแผ่นดินสุดท้ายสิ้น..ให้คิด
๑๑๑๑๑
18 มกราคม 2549 21:09 น.
plaing_piu
๑ สื่อสารผสานจิต นิรมิตวิจิตรฝัน
ห้วงจินตนาคั้น วจนาระกำนาน
๑ คำครวญใครหวนไห้แค้นใดนัก
โซ่ตรวนรักมิหนักหนาเวลาผ่าน
คนหมางเมินเดินไกลใจต้องการ
ทรมานไฉนสิ่งไม่มี
๑ จมเล่ห์เสน่ห์ไห้ คำนึง
รักจากอกรำพึง ขุ่นข้อง
สติต่างกระดึง กระทบ จิตเนอ
งามแห่งแสงทองต้อง จิตแท้จดจำ
๑ รักใดมิใช่ฝืน ทนกล้ำกลืนทุกคืนค่ำ
จากนี้วจีจำ มิใช่ย่ำยีซ้ำใจ
๑ ว่าหมางเมิน..คำเกินจริง..แต่นิ่งอยู่
อกใครรู้เสมอมิเผลอไผล
สำหรับเรา..คงเท่านี้..มิร่ำไร
หากหมองอย่าร้องไห้...ตั้งใจลา
๑ คำคนหม่นอ้างหมางเมิน
เจ็บเกินให้ชังน้ำหน้า
กี่หนทนทรมา
มากกว่านี้อย่ารู้เลย
๑๑๑๑๑
14 มกราคม 2549 22:50 น.
plaing_piu
๑ ตะวันลับฟ้าไป
ว่าคนไกลยังไม่มา
ใช่เหเสน่ห์ล้า
ยังโหยหาทุกนาที
๑ ดึกด่ำรำพึงอก
หนาวสะทกวิตกถี่
กระไรใจคนดี
ไกลฉะนี้ยากนิทรา
๑ เดือนดาวพร่างพราวคล้อย
คนไกลคอยละห้อยหา
คืนใดใจข้ามฟ้า
ฝากน้ำตามาคำนึง
๑ ดั่งเร้นมิเห็นหน
ใช่เกลียดจนนิ่งทนขึ้ง
รู้ไหมนัยรัดรึง
ใครคือหนึ่งตรึงหทัย
๑ หอมราตรีระรื่น
ยิ่งสะอื้นคืนหมองไหม้
ฝากฟ้าทะเลไกล
อยากเคียงใกล้ดังใจเคย
๑ ฟ้าสางให้สางจิต
คงสนิทนิทราเผย
ตราบใดมิใช่เปรย
รักยากเอ่ยลับเลยเลือน
๑๑๑๑๑
13 มกราคม 2549 00:42 น.
plaing_piu
๑ หิ่งห้อยผิด้อยแสง ดุจแข่งเสมอแข
ความต่างสว่างแล ก็มิห่างกระจ่างตน
๑ กรรมเวร ฤ เช่นนี้ เสาะวิธีวจีดล
มุ่นจิตติติดตน บ่สงบสยบใด
๑ ปิดฟ้าสิฝ่ามือ ระดะคือระบือนัย
ชั่วเห็นก็เป็นไป ภวกรรมสำแดง
๑ ปิดคชสารตัว จะจะบัวบ่มิดแห่ง
ชั่วชัดอสัตย์แจง มิกระดากหทัยรน
๑ ศีลธรรมระยำใหม่ กระจะนัยสะใจตน
สำนึกบ่นึกยล กลร้ายขยายความ
๑ ดอกไม้ไฉนฉม พิษพรมคละลมลาม
หน้ากากกระชากทราม คุณธรรมอำพราง
๑๑๑๑๑
25 ธันวาคม 2548 13:55 น.
plaing_piu
๑ หนาวกี่หนทนได้ใจมิหนาว
หนักใจคราวลำบากยากรับไหว
ปัญหาสารพัดรุมมัดใจ
มองหนทางแก้ไขยิ่งไม่มี
๑ บ้านเมืองมากเรื่องราวชั่วฉาวโฉ่
คนจนทนอดโซโร่เป็นหนี้
ชีวิตที่ฝันใฝ่ไม่เคยดี
แบกดอกเบี้ยเพลียชีวิตดิ้นรน
๑ คนมีมากอยากได้ไม่รู้จบ
คนยากจนทนกลบหนี้ลบหม่น
พวกการเมืองไม่แปลกแหกตาคน
เรื่องรวยจนให้คนฝันจนตาย
๑ ไม่มีจริง..ทนนิ่งชนะ..จะแย่หนัก
เทพยดาใดมารักษ์ทุกข์หักหาย
ถึงอับจนก็คนดีมิใช่ควาย
สนตะพายซ้ายขวาหันตามฝันลวง
๑ มากสมองสองมือสื่อกล้าแกร่ง
มากยิ่งแรงแข็งขันบรรลุล่วง
รู้ทันเล่ห์เพทุบายร้ายทั้งปวง
มิติดบ่วงกินคน....ดิ้นรนเอง
๑ ประชาชนคนดีศรีประเทศ
ต้องทันเลศนัยร้ายหมายข่มเหง
มีผู้แทนตัวแทนใครใช้ยำเกรง
อย่าให้เพลงชาติไทยไร้คนฟัง
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1383
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
