ตะวันจะลับขอบฟ้า
นานแสนนานเพียงไหนฉันไม่รู้
เธอไม่อยู่ เคียงข้างข้างตัวฉัน
เล่าเรื่องราวดั่งนิยายให้แก่กัน
แต่บอกฉันว่ามันไม่มีจริง
ทุกเรื่องราวเธอเล่าแล้วร้องไห้
เจ้าชายไหน?...มันก็แค่เอ่ยพาดพิง
ไม่มีหรอกที่พักใจไว้แอบอิง
คนที่ไร้ทุกสิ่งเช่นอย่างเธอ
เธอทำฉันกังวลรู้ตัวไหม
ไม่กล้าเผยร้อยคำพร่ำเสนอ
ว่าหัวใจบอกว่าอยากพบเธอ
แต่กลัวเจอความผิดหวังจากการลา
เธอคงยังไม่รู้อะไรเลย
หากเธอเอ่ยบอกรักที่สรรหา
ดาวเดือนก็เหมือนคำสัญญา
สวยงามกว่าแสงหิ่งห้อยยามราตรี
จะแปลงกายเป็นเจ้าชายในความจริง
จะไม่ทิ้งให้เธอเศร้าเหงาแบบนี้
จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดี
ให้เรามีรักดั่งในนิยาย
891
0
0
หน้าส่วนตัว
