มณีจันทร์
กว่าจะรู้ ค่าเธอ ก็สายไป
ทำหัวใจ เธอแหลก แตกสลาย
ทั้งที่เธอ รักฉัน เสียมากมาย
กลับทำร้าย ใจช้ำ ทำร้าวราน
อยากจะย้อน เวลา หวนคืนกลับ
ก่อนเธอลับ ห่างเหิน เกินประสาน
อยากแก้ไข ใจฉัน เมื่อวันวาน
แต่มันผ่าน พ้นไป ไม่ย้อนคืน
เสียดายวัน เวลา คราล่วงเลย
แต่ไม่เคย ซักนิด คิดจะฝืน
เพื่อรักเธอ ปล่อยให้ ใจกล้ำกลืน
จึงขมขื่น ปวดร้าว เศร้าลำพัง
จนสุดท้าย เธอไป ไกลสุดฟ้า
เอื้อมมือมา คว้าลม ข่มความหลัง
ได้แต่พ้อ ท้อถอย ด้อยกำลัง
รอความหวัง ลมลม จมทุกข์ใจ
อยากจะขอ ชดใช้ ในความผิด
ที่ฉันติด ค้างเธอ จะได้ไหม
ทุกชาติภพ ข้างหน้า ต่อนี้ไป
จะมอบใจ เคียงคู่ อยู่ข้างกาย