พุด
ดวง..นอนดายเดียวบนเตียงโบราณ
กับราตรีแสนหวานที่เพิ่งผ่านพ้น
มนตราเสน่หา ในคลองใจยังคงไหลระริน
ราว..
สายใจเจ้าพระยา
แลฟ้าดินจักเป็นพยานแห่งรักนี้ที่พลีสิ้นแล้ว...
ในมโนนึกบทเพลง*หยาดเพชร*
กำลังขับขานในท่ามม่านฟ้างามรัตนโกสินทร์...
ให้แสนซึ้ง..สุขใจ...เสมอใด..เสมือน...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song101.html
หยาดเพชร
เปรียบ เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง
หวาน ปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาด เพชร เกล็ดแก้ว แวว ฟ้า
ร่วง มา จากฟ้า หรือไร
หยาด มาแล้วอย่าช้ำโศก
ปล่อย คนทั้งโลกร้องไห้
หยาด เพชร เกล็ด แก้ว ผ่อง ใส
นั้นอยู่ไกล เกิน ผูก พัน
แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า
ร่วงลงมา ฟ้
1518
9
0
หน้าส่วนตัว
